Keyboard met kippenvel!
Orgel en Keyboard 1990 nummer 4 Woensdag 15 Augustus 1990Laatst hield het Gemeentelijk Muziekinstituut in onze stad open dag. Ik ging daar natuurlijk naar toe, want zo'n dag is zo feestelijk. Een open dag op de muziekschool trekt altijd veel meer mensen dan een open dag op bij voorbeeld een notariskantoor.
Waaruit wij dus de conclusie kunnen trekken dat muziek een ‘must’ is voor velen, want honderden mensen gingen die zaterdag naar het Muziekinstituut. Ik was daar dus ook en zwierf van leskamer naar leskamer, luisterde naar allerlei uitvoeringen en kwam oren tekort. Jeanne, mijn zanglerares, wist mij zelfs over te halen tot het zingen van een paar Franse volksliedjes, zodat ook ik even een actieve rol had ten bate van toekomstige leerlingen.
Toen zocht ik het zaaltje op waar ik vier jaar orgelles had gevolgd. En daar was het toch druk… Maar wat bleek: de belangstelling ging niet zozeer uit naar de orgels, nee de keyboards waren de publiekstrekkers. Ik stond, naast 'mijn' lesorgel en keek verbijsterd toe hoe er op die keyboards gespeeld werd. De interesse voor de orgels was vrijwel nihil. Rara hoe kon dat, want het orgel waar ik die vier jaar op gespeeld heb, heeft een prachtige klank. Maar niemand wou dat zeker horen, want toen dat ouwe trouwe instrument dan eindelijk wel door een liefhebber bespeeld werd, was er geen publiek. Het werd mij duidelijk: de keyboards zijn in opmars, het orgel lijkt verdrongen. Om na te gaan of mijn conclusie klopte, belde ik een paar dagen later met de directeur van het Muziekinstituut, de heer B. En inderdaad, de belangstelling voor orgellessen is afgenomen. Het keyboard heeft de plaats van het orgel voor een flink deel ingenomen. 'Wat wel een beetje logisch is", zei de heer B. 'De mogelijkheden van een keyboard zijn legio, en het instrument neemt niet veel ruimte in. Een orgel geeft ook altijd veel vervoersproblemen, een keyboard is handzaam. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het elektronisch orgel verdwijnt. Er zal toch altijd wel belangstelling voor blijven, zoals er mensen zijn die zweren bij een harmonium."
Ik hoef er dus niet bang voor te zijn dat het elektronisch orgel geschiedenis wordt. Dat wordt later beaamd door de reparateur die ons orgel komt opknappen. Orgels genoeg, werk zat, zegt hij. Het elektronisch orgel op z'n retour? Niets daarvan, de belangstelling neemt juist weer toe! Dat de aandacht op de muziekschool nu wat meer naar het keyboard uitgaat, komt waarschijnlijk door de bovengenoemde pluspunten. Wij hebben een orgel. Een theaterorgel met volledig pedaal. Het staat in een vrij kleine kamer. Eigenlijk is ons orgel te groot voor die kamer. We hebben er wel eens aan gedacht een keyboard aan te schaffen. Niet in plaats van het orgel, maar erbij… Want dat orgel neemt niet alleen een belangrijke plaats in onze kamer in, maar ook in ons leven. Het wordt dagelijks vele uren bespeeld. Soms vechten we er bij wijze van spreken om wie nu aan de beurt is. Vandaar die gedachte aan de komst van een keyboard. Maar dat moet wel een instrument zijn, dat de klank van ons orgel evenaren kan. Want orgelmuziek is vaak zo ontroerend mooi, en weet u, dat veroorzaakt bij mij dan nogal eens kippenvel. Tot nu toe heb ik nog nooit kippenvel gehad bij keyboardmuziek. Maar de ontwikkelingen van het elektronisch orgel en het keyboard gaan razendsnel. Het zou mij niet verwonderen dat ik binnenhort eens een keyboard hoor bespelen waarvan ik kippenvel krijg. Dan wordt het tijd, om eens serieus te denken aan de komst van een keyboard.
Dini