Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« In de orgelbank | Home | Werk in uitvoering »

Weg met de hoge drempels

Orgel en Keyboard 1991 nummer 3 Zaterdag 15 Juni 1991 In april ging ik voor het eerst van mijn leven naar de Huishoudbeurs in Amsterdam. Ik kwam ogen tekort die dag, maar het leukste vond ik toch wel dat naast al die huishoudelijke zaken, ook de muziek niet vergeten was. Twee grote stands met orgels, keyboards en piano’s zag ik daar.

Het blijkt maar weer eens dat dit toch echt gezinsinstrumenten zijn. Snaar- en blaasinstrumenten waren namelijk niet op de Huishoudbeurs te vinden. Orgels en keyboards zijn erg populair bij het grote publiek.

Demonstraties van orgels en keyboards trekken altijd veel belangstellenden. Ik weet dat uit ervaring, want wij zijn meestal ook van de partij als er een demonstratie bij ons in de buurt is. Die populariteit is ook wel logisch. Deze instrumenten zijn immers uitermate geschikt voor iedereen die muziek wil beoefenen. Jong en oud, weinig of veel talent maakt niet uit. Lesboeken zijn er voor elk niveau. Orgels en  keyboards zijn ‘solo’-instrumenten, je hebt immers geen begeleider nodig. De hoofdtelefoon is ideaal voor musiceren in de late uurtjes, zonder dat dat burenruzies tot gevolg heeft. Doe dat maar eens met zang of trompet. Nee, het is geen wonder dat  keyboards en orgels veel publiek trekken bij demonstraties.

Maar laatst had ik een gesprek met de eigenaar van een muziekwinkel c.q. keyboardschool. En die meneer vertelde mij, dat ondanks de toenemende belangstelling voor keyboards, de drempel van muziekwinkels vaak toch nog te hoog is voor het publiek. Verbazingwekkend, nietwaar? Wat houdt de cliënt tegen om die winkel binnen te stappen, informatie te vragen, te kijken en te luisteren? En als die drempel écht te hoog is, hoe kan het dan dat alleen al in onze familie- en kennissenkring 21 (!) gezinnen een keyboard of orgel bezitten?

Een orgel kopen werkt in onze familie aanstekelijk. Een oom van moederskant begon ermee. Later kocht mijn moeder een leuk orgeltje. Een andere oom (vaderskant) werd de volgende koper. Daarna waren wij aan de beurt, toen volgde mijn oudste zus, enzovoort, enzovoort. Het tienjarig dochtertje van mijn schoonzus sluit de rij van orgelminnende familieleden. Mijn moeder ging op orgelles toen ze zestig jaar was, en heeft dat leuke orgeltje inmiddels ingeruild voor een groter exemplaar. Dit orgel wordt dus dankzij die lessen regelmatig bespeeld. En het blijkt maar weer eens dat de leeftijd geen rem hoeft te zijn om orgel of keyboard te hoeven spelen. Integendeel, mijn moeder zegt altijd dat het heel goed is de hersenen aan het werk te zetten, en wat is dan beter dan orgelles? Want ooit las ik in de krant het advies van een arts om de hersenen elke dag te activeren door te proberen drie regels tegelijk te lezen uit een boek of tijdschrift. En dat is moeilijk, probeert u het maar eens. Maar wij amateurorganisten lezen regelmatig drie regels bladmuziek tegelijkertijd. Onze hersencellen worden dus letterlijk spelenderwijs geprikkeld. En dat is toch maar mooi meegenomen, nietwaar? Een reden temeer om wat vaker het orgel te bespelen, of toch maar eens over de drempel van een muziekwinkel te stappen. U zult merken dat de drempel echt niet te hoog is. Mijn familieleden en kennissen hadden er althans geen moeite mee.

Onlangs hoorde ik het verhaal van een meneer die wel last had van drempelvrees. Deze meneer ging in de Vut en hij kreeg tijdens de afscheidsreceptie de bekende envelop met inhoud. Dat hij er maar wat aardigs mee zou doen, zei zijn baas. Maar de inhoud van de envelop werd naar de bank gebracht. Wan die meneer had geen wensen. Zei hij. Zijn vrouw dacht daar anders over. Zij kende hem, en wist van zijn belangstelling voor welk muziekinstrument met zwart-witte toetsen. Hoe vaak was hij immers niet naar demonstraties geweest, hoe vaak had hij niet likkebaardend voor de etalage van muziekwinkels staan kijken. “Ga nou es naar binnen,” zei z’n vrouw dan. Het lukte haar echter nooit hem over die drempel te krijgen. Maar nu hij niet meer naar zijn werk hoefde, nu hij gelegenheid aan iets nieuws te beginnen, nu hij tijd en geld voor hobby’s had…

Waarom daar dan geen gebruik van maken? Het kostte zijn vrouw heel wat overredingskracht hem een muziekwinkel binnen te krijgen. Zelfs de hulp van de kinderen werd ingeroepen en alle bezwaren werden nog eens op een rijtje gezet. En er waren eigenlijk geen bezwaren, moest de man erkennen. Het geld was, de tijd was er nu ook. Er was alleen wat faalangst. Want de aanschaf van een muziekinstrument betekende ook: muzieklessen! En stel dat dat niet ging, dat het te moeilijk was. Maar met vereende krachten wist zijn gezin hem ervan te overtuigen dat het toch het proberen waard was. Ze gingen dus naar een muziekwinkel, en warempel: die drempel bleek lager dan verwacht. Ze kochten een keyboard en meneer ging op groepsles. Een aardige bijkomstigheid was dat hij daardoor zijn kennissenkring uitbreidde. Want hoe verschillend zijn medeleerlingen ook waren, één ding hadden ze gemeen: hun liefde voor muziek. En waarom hij eigenlijk die drempel zo hoog had gevonden, was hem later een raadsel.



Dini Gebruikte Tags:
 

Design and implementation by Focusys