Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Vertel me | Home | Collecteren »

Inspiratie

Vrijdag 03 September 2010 We zijn een dagje er op uit. Om precies te zijn, we gaan voor de eerste keer mee met het gepensioneerden- en Vuttersreisje, want mijn echtgenoot hoort sinds kort bij de Vuttersgroep. Hij is niet de enige “nieuwe” Vutter, en er zijn ook ex-collega’s die al wat langer van de werkvloer zijn verdwenen. Het is leuk om bekende gezichten weer terug te zien. Sommige ervan kennen we al zo lang, al bijna veertig jaar.
Eerst gaan we met de bus naar Den Oever, waar we koffie met gebak krijgen, en we even op de dijk naar de schepen in de haven kijken en naar de dijkhuizen van het dorp. Het is heerlijk weer. Ik vind het prachtig. We zijn zo vaak langs Den Oever gereden, en nooit zijn we hier op de dijk geweest. Dit is mooi.
Maar we moeten door, naar Volendam. Waar we meteen aan boord gaan en over het IJsselmeer naar Muiden varen. Een tocht van drie uren, inclusief een welverzorgde lunch.
Het mooie aan zo’n dag is niet alleen het reisje zelf. De ontmoetingen met bekende en onbekende mensen maakt zo’n dag ook zo boeiend. Een van onze tafelgenoten zegt onmiddellijk dat ze mij herkent van het fotootje in Interface, het personeels¬magazine waar ik zo lang voor heb geschreven. En ze begint meteen over het schrijven met gevangenen, want van al die columns is het stukje dat ik over dat onderwerp heb geschreven haar het meest bijgebleven.
Zij en haar introducé willen alles over het gevangenisleven in de USA weten, dus word ik door de dames geïnterviewd. Aan het eind van het gesprek zegt de jongste dat ze de columns mist. Een mooi compliment, maar ik vind het sneu dat ze de stukjes niet meer kan lezen. Want een computer en internet, daar begint ze niet aan, zegt ze.

Ondertussen vaart de boot door, en legt tenslotte aan in Muiden. Nog nooit ben ik in Muiden geweest, en graag was ik langer in het stadje gebleven, maar we moeten de bus in. Want we gaan naar Spakenburg waar oudere dames in klederdracht rondlopen en waar een palingrookwedstrijd wordt gehouden. Heel Spakenburg staat in het teken van paling, het is gezellig, druk, levendig, en erg toeristisch. Maar het is ook erg boeiend om in het museumhaventje te kijken naar de oude vissersschepen.
Er loopt een oud-collega langs met zijn vrouw, Hielke en Thea. Ook zij kijken vol bewondering naar de mooie scheepjes. Hielke en Thea komen we zo nu en dan tegen. Op bijeenkomsten van het werk, en laatst op een toeristische markt in Schagen. En hier, in het oude haventje van Spakenburg, vraagt Thea opeens waar ik de inspiratie voor mijn columns toch vandaag haal. Inspiratie is nooit ver te zoeken. Voor deze maand bijvoorbeeld had ik verscheidene ideeën in voorraad, te weten:
“Ons zeer interessante bezoek aan oom Dick en tante Agaath in Purmerend, want oom Dick wist veel boeiende verhalen te vertellen, uit heden en verleden.“
“Een geheimzinnige Noorse boskat die al maanden zijn kostje bij ons ophaalt.”
“Die heibel op het Libelle forum. (Hoewel ik nog niet zeker wist of ik daarover wel wilde schrijven, want ik begreep niet helemaal waar dat geharrewar precies over ging omdat ik al die discussies niet volgde. Ik weet alleen dat het zo’n gedoe was dat de hele pijler Politiek en Maatschappij werd afgesloten.)”
“De overbevolking: we zijn met teveel.”
“De dag dat we op de Velpener markt waren en er allerlei Merkwaardige en Leuke zaken gebeurden…”
“De Dog Whisperer, dat boeiende tv programma op National Geographic dat ons zoveel leert over honden, maar nog meer over mensen.“
“De mens als groepsdier.”
“De voorbije zomer.”
“De komende herfst.”
“Dat gedoe met de formatie van een nieuwe regering.”

En zo zijn er nog wel een paar onderwerpen waarover ik zou willen schrijven. Maar nu is er dit reisje dat mijn aandacht vraagt, en de gesprekken met de medereizigers… Nu sta ik in het haventje van Spakenburg en vraagt Thea me waar ik de inspiratie voor mijn columns vandaan haal. ”Ach, eigenlijk valt over alles en iedereen wel iets te schrijven,” zeg ik, “Ook over de vraag waar ik mijn ideeën vandaan haal.” En als het dan ook nog een zonnige dag is, met een mooie bus-en  bootreis, we zijn in een sfeervol stadje, we hebben eerder die dag de zee en prachtige wolkenluchten gezien, we ontmoeten aardige mensen, voeren boeiende gesprekken, en de dag is nog niet eens voorbij. Inspiratie hoef ik echt niet te zoeken, die krijg ik toegereikt, als extra bonus…
 

Design and implementation by Focusys