Vleesch
Dinsdag 24 September 2013 Er staat een artikel in de krant over puur en eerlijk voedsel dat vaak niet puur en eerlijk is. Zelfs al wordt beweerd dat de producten fair trade zijn, en er geen rotzooi in zit, dan is het maar de vraag of de informatie op de verpakking van vlees, saus of soep wel klopt. Want we kunnen worden belazerd, zo blijkt uit het artikel. En de schrijver raadt aan om onze slager eens te vragen waar ons lapje vlees precies vandaan komt. Een vakkenvuller bij AH zal niet weten waar en òf de koeien waaruit ons rundervinkje is gefabriceerd in een sappige wei hebben gegraasd. Maar een goede slager moet wel weten waar de malse biefstuk oorspronkelijk vandaan komt.Mijn slager levert wel puur vlees, voor zover mij bekend. Maar de kreet 'puur en eerlijk' zegt mij niet veel want naar mijn mening is vlees nooit eerlijk. De koe of het varken vraagt er tenslotte niet om in het abattoir te eindigen. En trouwens, een worm vraagt er niet om aan een vishaak te worden geprutst, en ook niet om door een vogel te worden verorberd. Het leven is niet eerlijk, maar de natuur laat zien dat het leven nu eenmaal zo in elkaar zit. Het is eten of gegeten worden, kijk de film De Nieuwe Wildernis er maar op na.
Wij mensen zijn omnivoren, al meer dan een miljoen jaar. Dus eten we groente, zaden, vruchten, knollen, en ook vlees. Ik zou willen dat ik geen vleeseter was. Ik zou graag als vegetariër door het leven willen gaan, maar zo is het dus niet. Ik eet vlees, zij het met mate…
Vorige week was ik bij de slager en kocht sudderlappen. Want daar houden de zoons en schoondochters zo van. En ik ook, trouwens. Vlees urenlang zachtjes laten sudderen, is geloof ik niet meer van deze tijd. Ik praat er over met een andere slagersklant. Een mevrouw die iets ouder is dan ik, en die net als ik van haar moeder heeft geleerd hoe je sudderlappen moet bereiden. De mevrouw snapt niet dat de jongere generatie tegenwoordig de tijd niet meer neemt voor suddervlees. "Ze twitteren en facebooken liever," zegt ze. Dat mag zo zijn, maar tijdens die bezigheden kunnen de runderlappen best in hun jus gaar pruttelen. Het is zo simpel: de runderlappen, gekruid met zout en peper, met een braadproduct in een gietijzeren pan dichtschroeien, wat water erbij, deksel erop en dan op de sudderpit zachtjes gaar laten worden. Ondertussen kan men best facebooken, twitteren, mailen, tv kijken, een boek lezen, een column schrijven. Een paar keer het vlees even keren en na een uur of drie, (of indien nodig wat langer) is het klaar. Misschien moet er nog een keer wat water erbij, maar meestal hoeft dat niet.
De slager zelf had onlangs ook sudderlappen klaar gemaakt, zei hij. Maar dan in de snelkookpan en het was gaar in een vloek en een zucht. Het vlees was mals en heerlijk van smaak. Hachee maakte hij ook altijd in de snelkookpan, vertelde hij. Een aanrader, zo'n pan. Vond hij.
De andere klant en ik horen zijn tip welwillend aan. Onze slager is van een veel jongere generatie dan wij, en het is mooi dat hij nog suddervlees bereidt, al is het in de snelkookpan. Maar wij zijn van de oude stempel. Wij bereiden vlees nog als vleesch. En dat gaat niet snel. Dat kost tijd, maar we hebben die tijd wel. En het is leuk om te doen, en in de keuken hangt urenlang de huiselijke geur van sudderende runderlappen.
Ach, ik zou heus als vegetariër door het leven willen gaan, echt. Een stuk dode koe op te eten blijft een vervelend idee, maar waarom is het dan ook zo lekker?
En dan de gezondheid. Vegetariërs zeggen dat de mens geen vlees hóeft te eten, en daarin hebben vegetariërs vast gelijk. Het kan zijn dat we al onze bouwstoffen kunnen halen uit voedsel waarin geen vlees is verwerkt. Maar ik ken ook verhalen van mensen die aan chronische bloedarmoede leden. Staalpillen en leverinjecties hielpen altijd maar tijdelijk. Pas toen de dokter aanraadde om aan de biefstuk te gaan veranderden die mensen van magere bleekneuzen in voorbeelden van Hollands welvaren, energiek en met een gezonde kleur.
Hoe puur en eerlijk het vlees bij de slager precies is, daar zullen we waarschijnlijk niet achter komen. Ook koeien die in de wei grazen krijgen indien nodig medicatie toegediend, en het is de vraag hoe slecht dat voor de consument is. En of het slootwater dat de koeien drinken zonder kwalijke stoffen is en het gras zonder sporen van landbouwgif, dat weten we niet. We moeten er op vertrouwen dat het goed is. Intussen krijgt de bio-industrie steeds meer concurrentie vanwege de vraag naar biologische producten en scharrelvlees. Hoewel er, vooral in deze tijd van crisis, toch altijd mensen zijn die kiezen voor de plofkip en niet voor dierenwelzijn. Een alternatief voor het plofkipfileetje is een vrije uitloop scharrelei, desnoods twee. Lekker en nog goedkoper ook.
Maar ik sta dus bij de slager voor mijn sudderlappen. Omdat de zoons en schoondochters suddervlees zo kunnen waarderen. Vleesch, in een gietijzeren pan met peper en zout bereid. En met liefde, heel veel liefde…