Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Woord en Waarheid | Home | ...en doe verder wat … »

Otterleed door otterliefde

Maandag 01 December 2014 Je zult maar een otter zijn en in Nederland leven. Zou een otter zich kunnen afvragen waarom hij in vredesnaam in Nederland is, dan zou het antwoord zijn: omdat er mensen zijn die de ooit in ons land uitgestorven otter weer terug willen hebben.

Om die reden kwam er een aantal jaren geleden een otterpark c.q. fokstation, werden er otters uit Oost-Europa gehaald en werd het fokprogramma gestart. Als ik goed ben ingelicht hadden die otters, voor ze werden opgesloten in de beperkte ruimte van het Otterstation, een vrolijk en vrij leven in het betreffende Oost-Europese land. Maar ze moesten zich voortplanten in ons land en toen het fokprogramma goed op gang was gekomen werden op een feestelijke dag de eerste diertjes uitgezet in een Nederlands natuurgebied. Niemand had er blijkbaar aan gedacht dat Nederland niet zo ruim is als het land waar de otters vandaan kwamen. En ook had men er blijkbaar geen rekening mee gehouden dat er in dit kleine overbevolkte land behoorlijk wat verkeer is. Al snel stonden er berichten in de krant over dode otters die op een smartelijke manier aan hun einde waren gekomen. Inmiddels zijn er veel berichten over dode, aangereden otters verschenen, en ook over verweesde jonkies. Ook verdrinkt een groot deel, zo'n 90%, van de otters in visfuiken, las ik op de site van de Otter Challenge.

De Otter Challenge is een samenwerkingsverband met verscheidene betrokken partijen als Natuurmonumenten, Otterstation, Unie van Waterschappen, en meer organisaties. De Otter Challenge werft fondsen voor het behoud van de otter in Nederland. Het doel is: duizend otters in 2020. Om dit doel te bereiken moeten voorzieningen worden getroffen, er moeten bijvoorbeeld oversteekplaatsen gecreëerd worden. Het is zeer de vraag of die oversteekplaatsen voldoende otters kunnen redden. Wildtunnels bijvoorbeeld, voldoen ook niet echt aan de verwachtingen: er zijn er nog steeds teveel ongelukken door overstekend wild.

Of men de otter dus een plezier doet met de plannen van de Otter Challenge? Als ik een otter zou zijn en het voor het zeggen had, dan wist ik het wel. Dan zou ik willen dat men mij en mijn soortgenoten terugbracht naar het land van mijn voorouders, of naar een land met ruimte en rust. Als otter zou ik geen boodschap hebben aan het ideaal van Nederlandse natuurliefhebbers met hun duizend otters in 2020. Want een goed leven hier is voor de otter alleen mogelijk als er véél minder verkeer zou zijn, geen visfuiken en als de natuur weer net zo rijk zou zijn als lang geleden. Een échte otterliefhebber weet dat best, en zou niet aan zijn eigen idealen moeten denken maar aan het belang van de otters. De ware otterliefhebber zou otters een bestaan moeten gunnen in een land waar het leven goed voor hen is, en dat hen een veiliger bestaan kan bieden dan wij hier in Nederland dat kunnen. En alleen daarom al zouden otterliefhebbers hun ideaal moeten opgeven. Een droom opgeven om otterleed te voorkomen, dát is pas ware otterliefde. Een ideaal is prachtig, maar een goed leven voor otters is nog mooier. Het is te hopen dat de otterliefhebbers van Otter Challenge dat gaan inzien. Zodat er niet nog veel meer otters slachtoffer worden van het verkeer en van visfuiken. En indirect van de idealen van deze natuurliefhebbers. Je zult maar een otter zijn en gedwongen zijn in ons land te leven en te sterven. Arme otters.




 

Design and implementation by Focusys