Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Beste onbekende | Home | Hekken »

De toerist

Dinsdag 28 Juli 2015 Op de laatste dag van onze vakantie slenterden we door het centrum van een gezellig stadje in het zuiden van het land. We passeerden een kerk waar iemand het orgel bespeelde, en we besloten even te blijven luisteren.

Er waren niet veel mensen in de kerk en ik schatte de gemiddelde leeftijd van het publiek op 70 jaar. Het orgel klonk goed maar het stuk dat gespeeld werd was mij onbekend en mijn gedachten dwaalden af. De dag ervoor waren er aanslagen geweest in Tunesië, Koeweit en Frankrijk, en ik moest denken aan de onschuldige slachtoffers. "Stel," dacht ik, "Stel dat het híer zou gebeuren. Dat hier een terrorist met een kalasjnikov zou binnenlopen, en om zich heen ging schieten." Die gedachte deed me rillen, maar gelukkig leidde het orgel me af. Het eerste deel van het concert was voorbij en het vervolg was Händel's 'De koekoek en de nachtegaal'. Een van mijn favoriete orgelwerken. Met gesloten ogen zat ik te luisteren tot iets me deed omkijken naar de ingang. Een jongeman stapte binnen, een toerist. Althans, zo was hij gekleed. Bermuda, sportief shirt, rugzak. Donkere bril, donkere krullen, donker baardje. "Uiterlijk zegt niets", hield ik mezelf voor. "Natuurlijk is hij geen terrorist, ik weet niet eens hoe een echte terrorist er uit ziet." Maar het was door zijn ietwat schichtige gedrag dat mijn ogen hem volgden toen hij langs de kruiswegstaties slenterde en de schilderijen leek te bekijken. Niets wees op enige belangstelling voor de mensen in de kerkbanken. Toerist of terrorist? Toen hij achter een pilaar verdween, greep ik mijn smartphone. Een kalasjnikov zou hij vast niet kunnen verbergen. Maar stel dat in zijn rugzak een gevaarlijk explosief zou zitten dat hij tot ontploffing wilde brengen, stel. Voor de zekerheid maakte ik een plan de campagne: 1. Eerst gillen dat iedereen snel moest maken dat ie wegkwam of op de grond moest gaan liggen. 2. Dan 112 bellen. 3. Zelf kalm blijven en de kop erbij houden.

Gespannen luisterde ik naar de orgelmuziek, en keek intussen zoekend om me heen. Waar was die jongeman toch gebleven? Ik zag hem pas bij het slotakkoord van 'de koekoek en de nachtegaal'. Hij stond bij de uitgang en klapte glimlachend en enthousiast mee met de rest van het publiek. Tot het applaus tenslotte wegebde en hij de kerk verliet. Het laatste wat ik van hem zag was die rugzak.




 

Design and implementation by Focusys