Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Gelukskippen | Home | Das war einmal »

Hotel van de hoop

Maandag 29 Februari 2016 Vandaag in het nieuws: "Honderden vluchtelingen aan de Grieks-Macedonische grens hebben maandag het hekwerk langs de grens bestormd. Ze gebruikten een zelfgemaakte stormram. De Macedonische politie zette traangas in om de vluchtelingen terug te dringen. De Griekse politie houdt zich afzijdig volgens de media in dat land. Duizenden migranten hebben zich langs de grens met Macedonië verzameld. Ze willen naar het noordwesten van Europa. Macedonië laat maar weinig vluchtelingen uit een klein aantal landen toe." Bron: nu.nl

Dat gebeurde dus vandaag. Op TV waren beelden te zien van met traangas bespoten vluchtelingen en van moeders die lege zuigflesjes omhoog hielden. Van kinderen met grote, verbaasde ogen. Zij zullen zich het geschreeuw van wanhopige mensen waarschijnlijk hun hele leven herinneren.

Vandaag: veel mailtjes in mijn postvak. Veel reclame. Ondermeer een hotelaanbieding voor een verblijf in een luxe hotel. Kamer met mooi uitzicht. Drie nachten voor de prijs van twee, inclusief ontbijt. Een koopje.
Gisteren: Ik heb de film 'Problemski Hotel' gezien. Een film naar het boek met de gelijknamige titel van Dimitri Verhulst. 'Problemski Hotel' gaat over het leven in een Vlaams asielzoekerscentrum. Om een goed beeld te krijgen heeft Dimitri Verhulst destijds (het boek is uitgegeven in 2003) een aantal dagen in een asielzoekerscentrum gelogeerd. De helft van de verhalen in zijn boek is verzonnen, zegt hij. Maar geen enkel verhaal bevat een leugen. Nu ben ik doorgaans geen fan van verfilmde boeken. Immers, door het lezen van een boek stelt de lezer zelf zich het verhaal en de personages voor. En mijn ervaring is dat wat ik in het boek 'zie' vaak mooier is dan wat filmmakers ervan maken. Daarom besloot ik, vóór ik het boek 'Problemski Hotel' zou lezen, eerst de film te gaan zien.
De film gaat dus over vluchtelingen die de zware en gevaarlijke tocht naar West-Europa hadden doorstaan en nu wachtten op een verblijfsvergunning. Ze waren veilig. Hier hoefde men niet bang te zijn voor bommen, granaten of ander gevaar. Maar inplaats daarvan was er de angst dat ze weer weg moesten. Niemand kon garanderen dat ze mochten blijven. Ze moesten wachten en ondertussen waren er onderlinge spanningen door verveling, eenzaamheid, cultuurverschillen en taalproblemen.
'Problemski hotel' is geen vrolijke film, hoewel de makers de humor niet zijn vergeten. Er zijn een paar running gags. Zoals een kerstboom die de hele film wordt rondgesleept. En een man die graag een Belgische vrouw wil, maar die de kunst van versieren maar niet onder de knie krijgt. Het doet soms vertederd glimlachen: 'kijk hem toch weer eens klungelen'.
De film geeft een schrijnend beeld van het leven in een asielzoekerscentrum. Je zult het maar moeten ondergaan: een gevaarlijke reis naar een land dat niet op je wacht, maar waar jouw leven juist in het teken van wachten staat. En van hoop. Hopen op een verblijfsvergunning, een huis, een baan. Hopen op een veilig en goed bestaan. Hopen en wachten. Hopen dat er niets is na de dood. Uit angst dat ook voor de hemel een verblijfsvergunning moet worden aangevraagd en er zelfs een lange wachttijd is om in het hiernamaals te komen.

Ergens las ik in een recensie over 'Problemski Hotel' dat de film niet beklijft in het geheugen van de kijker. Die recensent mag voor zichzelf spreken. Ik ben ervan overtuigd dat veel kijkers onder de indruk zullen zijn van de verhalen, en dat verscheidene personages uit de film zich vastzetten in het geheugen. Al zijn de verhalen dan verzonnen, ze bevatten geen leugens, zegt Dimitri Verhulst. Ik geloof hem. Trouwens, de waarheid is vaak zelfs nog rauwer dan de fantasie.

Vandaag in de aanbieding: Drie overnachtingen in een luxe hotel voor de prijs van twee!

Vandaag in het nieuws: Honderden vluchtelingen proberen met een zelfgemaakte stormram noordwest Europa binnen te komen. Naar een land waar ze een kamer hopen te krijgen in wat niet alleen een Problemski hotel voor hen zal zijn maar ook een hotel van de hoop. En van wachten.
 

Design and implementation by Focusys