Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Vriendschap | Home | Gewoon iets leuks »

Prettige feestdagen

Interface 2005 nummer 6 Donderdag 15 December 2005 December, maand van feesten. De gezelligste maand van het jaar, vinden velen. Maar voor anderen is deze maand een ramp. Hoezo een gezellig Sinterklaasfeest, waar is die vredige kerstsfeer, wat is er mooi aan het geknal van vuurwerk en was het maar vast 2 Januari...

December, de drukste maand van het jaar, met al dat plannen, de boodschappen, cadeautjes, rijmpjes, kerstdiners... En ondertussen hebben de artsen in de ziekenhuizen het druk met magen leeg te pompen van mensen die het niet meer zien zitten. Want de Decembermaand staat bekend als de maand met het hoogste aantal zelfmoordpogingen.

December, maand van uitersten... maand van de gezelligste feesten en de grootste eenzaamheid. Maand van overvloed en een te volle maag voor de een. Maand van gemis en leegte voor een ander. December, maand van verzadiging en de maand van verlangen. Geen maand weet menselijke gevoelens zo te versterken als de Decembermaand met al die feestdagen. Vreugde en verdriet, weerzien en alleen zijn. Alles wordt intenser ervaren dan in een "gewone" maand.

December, feestmaand. Of je van er van houdt of niet, je kunt niet om de hectiek van December heen. Het begint allemaal al in November wanneer de Sint in het land komt. Hoewel wij zelf al jaren geen Sinterklaasfeest meer vieren, vind ik het Sinterklaasfeest een van de mooiste tradities van Nederland. Het hoort er zo bij. Als Sinterklaas ergens verschijnt, zijn kinderen blij en volwassenen glimlachen, let maar eens op. Ik weet nog dat ik vorig jaar bij de intocht van de Sint stond te kijken en een kennis zag, van wie ik altijd had gedacht dat hij niet lachen kon. Want ik ken die man al jaren, maar had nog nooit een glimlach op zijn gezicht gezien. Tot Sinterklaas kwam. En de man zag er met een glimlach ineens veel jonger en aantrekkelijker uit... Nooit gezien dat hij zo'n leuke kop had, eigenlijk... Maar na die Sinterklaasintocht heb ik die man helaas nooit weer zien lachen. Sinterklaas doet mensen dus glimlachen en alleen daarom alleen is Sinterklaas geweldig. Maar Sinterklaasavond vieren hoeft van mij weer niet. Dat gedoe met cadeautjes kopen voor iemand die alles al heeft en rijmpjes moeten verzinnen is aan mij echt niet besteed. En aan mijn gezin gelukkig ook niet. Dus zitten wij innig tevreden op 5 December voor de buis, of achter de computer of met een boek op de bank. Bak chips bij de hand... een heerlijk avondje.

Kerstmis vieren wij meestal ook vrij sober. Wij zijn nu eenmaal niet van die feestbeesten. We vieren het met het gezin, maar als de kinderen andere plannen hebben is het ook goed. Want van verplichtingen houden wij niet. Dus: geen verplichte bezoeken of dineetjes. We overleggen even en wat de plannen dan ook zijn, we hebben prettige feestdagen. Oudejaarsavond idem dito. Een volle kamer, bij ons thuis of elders... nee. Maar lekker doen waar we zin in hebben en ons ongans eten aan oliebollen... ja. En zo starten wij het nieuwe jaar. Voor velen zal dit een supersaai begin zijn, maar voor ons kan het niet beter.

Als niet-uitbundige-feestvierders botsen we wel eens met de opvattingen van anderen over feesten. Voor ons is een feest met luide bonkmuziek en rook geen leuk feest. Zo'n feest waar je niet zit, maar staat. Schor bent van het schreeuwen omdat je boven de herrie uit een gezellig gesprek met je buurvrouw wilt voeren… En als je dan naar huis gaat, hees, met een pijnlijke keel, en de rooklucht in je haar en in je kleren, dan ben ik persoonlijk dus niet in een feeststemming. Ik ken mensen die zo'n feest als een kleine catastrofe ervaren... En ook wij behoren meestal tot de eersten die vertrekken. Vroeger bleven we nog wel eens uit beleefdheid wat langer rondhangen. Maar als je ouder wordt, besef je dat "kwaliteitstijd" niet alleen voor werkende ouders en hun kids bestemd is, maar voor iedereen die het een beetje leuk wil hebben in het leven. En wat voor de een leuk is, een lawaaiig rokerig feest, is voor de ander niet leuk. Gelukkig is er keus: blijven of weggaan.

Maar al zijn wij geen uitbundige feestvierders, toch hou ik van December. Om de snoetjes van kinderen in de Sinterklaastijd. Om de glimlach van de man die nooit lacht. Om de lichtjes en het kerstgroen, om de oliebollen... Het hoort er zo bij. Maar het mooist is de muziek. Het Weihnachtsoratorium bijvoorbeeld... Ach, ik weet wel, dat ik die muziek in andere maanden ook kan beluisteren, maar op de een of andere manier werkt dat niet. En dan zijn er nog de liederen over vrede op aarde. Maar die hoeven voor mij eigenlijk niet. Ja, het mag wel, maar dan het hele jaar door. Want tot op heden heeft dat smeken om vrede in honderden Decembermaanden geen zoden aan de dijk gezet. Er wordt nog veel te veel geknokt in onze wereld. Maar laten we optimistisch blijven. Misschien, ooit in de verre toekomst, zal er een wereld zijn zonder oorlogen. En misschien zijn er dan ook geen mensen meer voor wie de Decembermaand een kleine catastrofe is, omdat al die feesten de eigen eenzaamheid benadrukken. Ik weet het, ik weet het, ik ben aan het dagdromen... Maar dromen zijn altijd toegestaan, en hopen op een betere wereld ook.

Ik wens u allen heerlijke kerstdagen en een goed en gezond 2006.

Dini Commandeur.


 

Design and implementation by Focusys