« Met twee handen | Home | Niet normaal zo aardi… »

Het geloof in wonderen

Interface 2008 nummer 6 Maandag 15 December 2008

Over allerlei onderwerpen kan gediscussieerd worden maar discussies over geloof en politiek, daar moet men voorzichtig mee zijn. Dat weten we allemaal, en toch wordt er nergens zoveel over gediscussieerd als over geloof en politiek. En vooral geloof is een kwetsbaar discussieonderwerp.

Toch schrijf ik regelmatig met mijn correspondentievrienden in Amerika en Thailand over het geloof. Ik schrijf met christenen, moslims en boeddhisten. De moslims zijn overigens Amerikanen die voorheen meestal christen waren, maar die zich tot de Islam hebben bekeerd. Als agnost was ik in begin van de correspondenties behoorlijk voorzichtig om niemand te willen kwetsen, maar nu schrijf ik als andersdenkende ook over míjn ideeën en gedachten. Respect voor elkaar, daar draait het om, daar zijn mijn penvrienden en ik het wel over eens. Ons geloof en ideeën aan elkaar opdringen is er dan ook niet bij, al krijg ik regelmatig brieven waar de Bijbelteksten tot op de envelop staan. En ook dringt een van de moslimjongens er op aan dat ik de Koran moet lezen. Maar dat is vooral omdat hij zo bang is dat ik denk dat moslims allemaal extremisten zijn die met geweren zwaaien, terwijl de Islam een vredelievende religie is, schrijft hij. Hij heeft veel steun aan zijn geloof. Veel van de mannen achter de tralies hebben steun aan hun geloof, en dat is mooi. Ik ken een priester die al jarenlang in Thailand arme, buitenlandse gevangenen bezoekt en steunt. Het maakt hem niet uit of ze wel of niet katholiek zijn. Als ze maar een geloof hebben, dat is het belangrijkste, omdat het geloof vaak hun enige houvast is.

De laatste decennia zijn de kerken leeggelopen, maar dat betekent niet dat mensen geen behoefte hebben aan spiritualiteit. In plaats van de kerk kwamen de goeroes, de meesters, die ons de weg naar wijsheid, geluk en het goddelijke wilden wijzen.

Laatst sprak ik met een vriendin over geluk en wijsheid. Dat is ook weer zoiets. Ontelbare boeken zijn er over die onderwerpen geschreven, maar of ze echt werken? De vriendin is altijd nogal met spirituele zaken bezig geweest, maar zij weet het tegenwoordig ook niet meer. De laatste hype waar ze helemaal wild van werd, was “The Secret” , de theorie van de Law of Attractions: alles wat een mens wil, en binnen menselijke mogelijkheden ligt, is te bereiken wanneer je je daarop instelt met je gedachten, gevoelens, bedoelingen. Het viel haar toch tegen, de Secret. En nu vroeg ze zich dus af waar ze de weg naar geluk kon vinden en vooral waar ze tegenwoordig nog in kon geloven. ”In wonderen,.” antwoordde ik. Zij dacht dat ik “Een cursus in wonderen ” bedoelde, van Helen Schucman. Die cursus had ze ook gevolgd, maar dat was het toch ook niet geweest voor haar. Maar dat bedoelde ik niet, want ik heb niets met cursussen en boeken die zogenaamd van Boven komen. Eerlijk gezegd denk ik dat slimme auteurs en handige marketingjongens meer aan die “Goddelijke boodschappen” hebben dan de gewone, “aardse” cursisten en lezers.

Nee, een cursus in wonderen zal ik niet zo gauw volgen, maar dat er wonderen bestaan, daaraan twijfel ik geen seconde. Wie had bijvoorbeeld gedacht dat Amerika een zwarte president zou krijgen? Dat is toch een wonder. Al houden we ons hart vast, want het land telt 480 racistische organisaties. Maar toch, hij is gekozen, en dat is een grote stap vooruit in de Amerikaanse geschiedenis. Het is alleen te hopen dat men geen wonderen van Obama verwacht. Hij kan echt niet toveren, en de kredietcrisis, om maar eens iets te noemen, zal niet meteen zijn opgelost. Hoe de economie zich zal ontwikkelen, daarvan heb ik geen flauw benul, en ik hoor teveel tegenstrijdigheden. Maar het spreekwoord zegt “alleen een crisis kan de noodzakelijk verandering brengen,” dus laten we de moed er maar in houden, misschien staat het wonder zomaar voor de deur, en valt het allemaal wel mee.

Wat ik nog steeds als een wonder ervaar is internet. Ik heb het al vaker gezegd, internet is geweldig, ja het is jammer dat er ook misbruik van wordt gemaakt, maar er gebeuren echt wonderen door internet. Alleen al omdat ik dankzij internet aardige vriendinnen heb gekregen in verschillende landen. En door een wonderlijk toeval via internet zelfs met een vrouw in contact ben gekomen, die kerkdiensten verzorgt in de gevangenis van een van mijn correspondentievrienden. Die jongen wil zó graag bezoek, dat hij voor onze penpalwebsite daarover een artikel schreef. Net als verscheidene andere gevangenen had hij al eerder een artikel voor onze bemiddelingsite geschreven, maar bij dat eerste artikel had ik zijn achternaam niet geplaatst. Deze keer echter wel, en ineens was daar een e-mail in onze mailbox. Van iemand die waarschijnlijk via Google, zoekend naar de naam van mijn penvriend, op onze site was terecht gekomen, zijn artikel had gelezen en hem wel wilde bezoeken. Dat op zich was al verrassend. Maar waar we echt kippenvel van kregen, was het feit dat degene die ons mailde een nabestaande was van het slachtoffer van mijn penvriend. Ze waren zelfs ooit bevriend geweest. Na al die jaren wilde hij praten, “ and I want to look him in the eyes and tell him I forgive him,” schreef hij. We hadden niet verwacht, dat het stuk van mijn penvriend op onze website zulke grote gevolgen zou hebben. Een paar handelingen op internet met als resultaat: een jongeman die het verleden los wil laten om verder te gaan met de toekomst. Vrienden die ondanks alles verder kunnen. En het grootste wonder, vergeving. Iemand zei tegen me dat dit gebeuren gewoon op toeval berustte, een ander zei dat het Gods wil was, maar daar discussiëren we verder niet over. Maar zolang er nog gebeurtenissen zijn als deze, zolang mensen elkaar kunnen vergeven en opnieuw kunnen beginnen, zolang geloof ik nog in wonderen.

Ik wens u allen prettige feestdagen en een goed en gezond 2009.

Dini Commandeur