Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Op de boekenplank. | Home | De psyche van een pap… »

Sic transit gloria mundi

Bancorama 1997 nummer 2 Dinsdag 15 April 1997 Laatst was er bij ons in de buurt een rommelmarkt ten bate van een goed doel. Ik er dus naar toe, want op rommelmarkten zijn ook boe­ken, en ik ben al tijden op zoek naar een bepaald boek dat ik jaren geleden gelezen heb. De kans dat ik dat boek op een rommelmarkt zie liggen is natuurlijk klein, maar je weet maar nooit. Het vervelende is echter dat ik me niet meer herinner hoe het boek heet. Ik weet dat het een bundel is met verhalen van verschillende schrij­vers. En het gaat mij vooral om een bepaald verhaal waarin een man, waarschijnlijk een zwerver, op een gegeven moment de vol­gende zin zegt: "Sic transit gloria mundi." Waarom die man dat zegt weet ik niet meer, maar dat het de ik-figuur in het verhaal verwondert dat zo'n arme sloeber Latijn spreekt herinner ik me wel. Voor de rest is dit verhaal, de titel, en ook de auteur, uit mijn geheugen gewist.

En of het een fictief verhaal is of waar gebeurd, weet ik ook niet meer. En waarom ik dat toch zo graag wil weten is me eveneens een raadsel. Misschien komt het door die ene zin die ik onthouden heb: "Sic transit gloria mundi." Maar waarom onthoud ik juist deze zin? Omdat het zo lekker de mond uitrolt? Het is een feit dat die zin me vaak te binnen schiet na een deprimerend krantenbericht of ram­penbeelden op tv. Maar voor de rest zijn er alleen maar vragen rond dit verhaal. En een conflict met m'n geheugen, dat me wel vaker een loer draait, want...

Zo is er ook een liedje dat al tijden in mijn hoofd zit en dat ik twintig jaar geleden voor het eerst hoorde. Het heet "Het einde van de weg­werpcultuur" en het begon zo:

't Is bijna afgelopen met de weg­werpcultuur

dat is gewoon niet langer meer te doen op den duur,

Het vreet maar energie en het milieu gaat eraan,

dus is het met de wegwerpcultuur zowat gedaan.

We gooien niks meer weg, dat raakt nu uit de tijd.

Maar voor het zover is wou ik nog graag wat rotzooi kwijt.

Gooi maar weg, gooi maar weg, Hoor je wat ik zeg, hoor je wat ik zeg, gooi weg.

Dit is een prachtig lied en het werd fantastisch gezongen door Jasperina de Jong, maar ook hier rijst weer de vraag "Wie heeft het geschreven? En van wie is die steengoeie muziek ook alweer?" Ooit heb ik dat geweten maar ik ben het kwijt, helaas.

Het is trouwens een bijzonder actueel lied, al is het dan ruim twintig jaar oud. Jasperina wilde in die tijd naast echt afval nog andere spullen wegdoen: "De ster op de tv, de quiz van Berend B., de com­petitiesfeer, alle satellieten in de stratosfeer enzovoort", tot en met tenslotte het menselijke ras, en dat is dan het einde van de wegwerp­cultuur. Wij gooien nog steeds erg veel weg: van plastic koffiebeker­tjes tot Pampers for boys and girls.

Eigenlijk is veel wat we wegdoen overbodige luxe. Want we weten wel dat een gewone koffiekop beter is, en dat door het bezit van wasdroger en c.v. het Pamper­gebruik gereduceerd kan worden. Maar aan de andere kant levert de productie van die wegwerpartikelen natuurlijk heel wat arbeids­plaatsen op, en mag er ook wel aan het gemak van werkende jonge ouders gedacht worden want die leven toch vaak al zo stressvol. Milieubewust zijn is dus niet altijd gemakkelijk. Maar een beetje alert zijn kost niet zoveel moeite. Verantwoord gebruik van water en elektriciteit, maar ook bijvoorbeeld van aluminiumfolie, alle arbeids­plaatsen ten spijt. Want de produc­tie van folie schijnt zeer schadelijk voor het milieu te zijn.

In onze wegwerpcultuur heeft zo'n rommelmarkt die ik bezocht een nuttige functie: wat voor de een niet meer te gebruiken is, kan waardevol zijn voor een ander en wordt niet weggegooid.

Het boek dat ik zocht vond ik er overigens niet, maar ik kocht wel een paar andere mooie verhalen­bundels.

Het einde van de wegwerpcultuur is nog lang niet in zicht, en als we niet oppassen krijgt Jasperina de Jong alsnog gelijk en gaat het milieu eraan. Weten wat je weg­gooit is dan ook een must.

Zo verkwistend als we nu nog zijn kan echt niet meer, want zo, dames en heren, "zo vergaat de glorie van de wereld."

Dini Commandeur

BANCORAMA nr. 2 - 1997

Column


 

Design and implementation by Focusys