Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« De overeenkomst | Home | Ruzie »

Zeurmoeders

Kinderopvang 2000 nummer 2 Vrijdag 25 Februari 2000

Voor ouders die hun kind naar een dagopvang of gastouder bren­gen geldt een belangrijke regel: durf je kind uit handen te geven. Er zijn moeders die met dat loslaten grote moeite heb­ben. Zo'n moeder kan het de gastouder soms zeer lastig maken door met de meest extreme eisen aan te ko­men.



"Zeur­moe­ders", noemt de jour­na­lis­te/columniste Jantien de Boer deze moe­ders. En zij vindt dat zeurmoeders flink op hun falie moeten krij­gen. In een van haar co­lumns schrijft Jan­tien over een oppas die elke op­pasdag weer een nieuwe lijst met dringende voor­schriften kreeg. In hyste­rische blokletters stond geschre­ven dat ze geen trap­pen mocht lopen met het kind. Ze mocht het ook niet teveel knuffe­len, want dan verslapte de moe­der-kind­band. Op de lijst stond verder welke liedjes er gezon­gen moes­ten worden, dat de tele­foon niet te lang mocht overgaan en tot welk bankje in het park ze mocht wandelen. Het ging even goed, maar uiteindelijk hield de oppas de eer aan zichzelf.

"Onbegrijpelijk, zo'n moeder," schrijft Jantien de Boer. En ze gaat verder: "Ja hoor, ook ik had het zwaar toen mijn kind na zijn eerste crèchedag naar de leidster rook in plaats van naar mij. Ik overwoog zelfs te vragen of zijn ver­zorgster voortaan geen parfum wilde dragen. Maar voor ik me belachelijk maakte, had ik het geluk dat iemand zei dat ik mijn zoon moest loslaten als ik wilde werken. Een oppas of leid­ster doet het tot op zekere hoogte altijd anders dan jij. Als je daar niet tegen kunt, moet je vooral thuisblijven."

Jantien heeft weinig geduld met die ik-wil-wel-werken-maar-niet-heus-moeders. Niet alleen, omdat die zich zuchtend door kantoor slepen en om de haverklap de oppas bellen om te contro­leren of de Tele­tubbies niet te hard aanstaan. Nog erger is hun geklaag dat ze voor niets werken. Ze jammeren dat hun hele loon naar de kinder­opvang gaat.  "Was dat maar waar!" roept een kennis van mij als ze dat leest. Zij heeft laatst op een oppas­baan gesolliciteerd, waar ze voor de tus­sen-en na­schoolse opvang van twee kinderen moest zorgen. Tus­sendoor werd ze geacht te poetsen en te boenen­, de was op te hangen, het avond­eten voor te bereiden enzovoort. En dat alles voor het bedrag van vijf gulden per uur! Uiteraard bedankte ze feeste­lijk voor die eer.

Kinderopvang kost nu eenmaal geld. "Op de klaagmoeders na, hebben de meeste ouders graag geld over voor goed gere­gelde kin­derop­vang." schrijft Jantien.

En de meeste moeders zeuren niet als ze hun kind naar een kin­der­cen­trum of gast­ouder bren­gen. Ja, ook ik ken ver­ha­len van gastmoeders die door een veeleisende moeder worden opge­za­deld met buitensporige eisen en strenge re­gels. Maar meestal stopt zo'n moeder na een poosje met wer­ken. Ten eer­ste is geen enkele gastmoeder goed genoeg voor haar kind. Ten tweede zal een zich­zelf respecte­rende gast­moe­der niet graag werken voor een zeur­moe­der, hoe lief haar kind ook is.

Ik heb gelukkig geen eigen ervaring met zeurmoeders. Zeker, in het begin was het ook voor de moeder van Demi en Denzel moeilijk haar kinderen achter te laten bij iemand die ze niet ken­de. Maar toen al gauw bleek dat de kleintjes zich bij mij thuis­ voelden, gaf ze ze vol ver­trou­wen uit handen. Zónder strenge regels en gezeur, maar mét te­vreden­heid en waardering.



Dini Commandeur


 

Design and implementation by Focusys