Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Een middag in de stad… | Home | Een warm welkom »

Het mooiste gedicht

Donderdag 08 September 2011 Om aandacht te vragen voor de Week van de Alfabetisering organiseert de Stichting Lezen en Schrijven “het langste gedicht van Nederland.” Iedereen die wil kan via de website langstegedicht.nl meeschrijven aan dit gedicht.

Ik vind dit zeer boeiend, maar zal zelf geen aandeel aan dit gedicht kunnen leveren. Gedichten schrijven ligt me niet, zelfs een sinterklaasrijmpje krijg ik niet op papier. Maar gedichten lezen doe ik graag. Gedichten kunnen me zo raken. Ik herinner me een educatiedag van mijn vrijwilligerswerk, zes jaar geleden. Er werden rollenspellen opgevoerd door de begeleiders/acteurs van de cursus, en een van de acteurs dook in de huid van een stoere macho. Ik wilde namelijk graag leren hoe met macho’s om te gaan, ik zou er waarschijnlijk in het werk mee te maken krijgen. We hadden een leuk gesprek, die “macho” en ik, en ik leerde dat macho’s meestal een klein hartje hebben. Deze schreef zelfs gedichten. Uit zijn broekzak haalde hij een slordig stukje papier, en ik mocht het gedicht lezen. Ik schoot vol. En hij, de macho/acteur, schoot, geloof ik, even uit zijn rol. “Je vindt het mooi, hè?” zei hij. “Ik zie tranen in je ogen.”
Natuurlijk had hij het gedicht niet zelf geschreven, het hoorde bij zijn rol. Het gedicht dat hij me liet lezen was van een bekend dichteres:

Familie berichten

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten,
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb wil ik heten.

Neeltje Maria Min

Een “macho” die gedichten schrijft? En toch is het niet vreemd. Want later kreeg ik wel degelijk met iemand als deze meneer te maken, iemand die “macho” leek en dat ook uitstraalde. Maar hij bleek gevoeliger dat zijn stoere uiterlijk deed vermoeden en ja, hij schreef ook gedichten.



Een gedicht van geheel andere orde, uit een verzamelbundel.


Letterlijk

“Geachte Heer, ik moet u danken
Voor het postpakket dat ik ontving
Maar u vergeeft mij ongetwijfeld
Een zekere teleurstelling.

Toen ik de hand vroeg van uw dochter,
Die ik hartstochtelijk bemin
Deed ik zulks niet in letterlijke,
Doch overdrachtelijke zin.”

Daan Zonderland


Bovenstaand gedicht liet ik lezen aan vriendin die zelf nooit gedichten leest. Om haar te laten zien dat er niet alleen gedichten worden geschreven om ons te beroeren maar ook om ons te laten lachen.

Maar ook zoveel gedichten zijn met enige bitterheid geschreven.


Het Huwelijk

Ik heb je alles gegeven
een gedicht, mijn maandsalaris
en een kind; wil je nu even
kijken of het eten klaar is?

A. Marja

En hoeveel gedichten er wel niet over geloof zijn geschreven. Religie is een onuitputtelijke bron van inspiratie.

Kwatrijn

O Heer, Uw Wil Geschiede,
Maar Let maar Niet Op mij
Laat mij er liever buiten
Ik ga wel wat op zij

J. Goudsblom


En over de dood.

Dodenpark

We wandelen des avonds door de tuinen
Van het crematorium; achter heg en hazelaar
Stond laag de vroege maan; ik at wat kruimels
Van mijn vest en jij genoot van een sigaar.

Je dacht wellicht aan zeer bezwete negers
Op hete plantages in de weer. Ook aan
Je gezicht meende ik zoiets af te lezen.
Ikzelf keek door de heg naar de maan.

We spraken niet. Wat viel er ook te zeggen?
We dachten maar aan een maan en aan zweet.
O, nergens heerste er ooit zo’n rust. Slechts
Af en toe klonk uit een urn een kreet.


Gerrit Komrij


Een van de best verkochte dichters van ons land is Jan Pierre Rawie. Hij schrijft over de verwoestende kant van het leven, drank en drugs.

No Second Troy

Ik heb een vrouw bemind, die best
een tweede Troje zou verdienen,
en die door drank en heroïne
onder mijn ogen werd verpest.

Tot ziekbed kromp het liefdesnest,
en ik zou zachtjes willen grienen,
omdat alleen dit clandestiene
sonnetje van ons tweeën rest.

Zo'n veertien regeltjes waarmee je
een tipje van de sluier licht,
wat zout om in de wond te wrijven.

Wat zijn dat toch voor waanideeën,
dat je, verdomd, in een gedicht
'de dingen van je af kunt schrijven'?

Jeanne Pierre Rawie



Deadline

Ik ondervond het sterven aan den lijve,
in dagelijkse omgang met de dood;
ik leef nog; en ik kan er idioot
genoeg niets dieps of zinnigs over schrijven.

De meeste grote woorden zijn te groot
voor zoiets doodgewoons: in leven blijven.
Maar toch, ik kan de liefde nog bedrijven
en bijna alles doen ‘wat God verbood’.

Zo is het dus, jezelf te overleven;
ik kijk naar buiten door dezelfde ruit,

ik schrijf zoals ik altijd heb geschreven,
ik denk, voel, wind mij op en maak geluid,

maar ik besef: door stervenden omgeven
schuif ik alleen mijn deadline voor mij uit.


Jeanne Pierre Rawie



 Een gedicht over het leven:

OP DE RAILS

Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden,
want spoorwagon na spoorwagon
links op een parallel perron
zie ik langs mijn coupéruit glijden.

Maar dan verbreedt de horizon
en blijkt dat ik mij liet misleiden:
De trein is weg ter linkerzijde
en ik sta nog op het station.

Zo worden wij wel meer bedrogen:
Wij zijn op reis, zo menen wij
en maken voortgang zienderogen,

doch richten wij de blik opzij
dan staan wij stil en onbewogen.
Het leven gaat aan ons voorbij.

 Driek van Wissen


 
Over schrijven.

Schrijvenderwijs


Schrijvenderwijs was ik ingeslapen,
schrijvenderwijs werd ik wakker bij nacht
omdat er woorden stonden te blaten
onder het open raam waar ik lag.

Wie had hen daar bijeengedreven,
was het de honger of was het de wind?
Ze stonden in een beginnende regen
doodstil te kleumen op het grind.

Toen heb ik ze mee naar boven genomen,
de grote ruit van de spiegel besloeg.
Ik had voordien nooit geweten hoe men
woorden halfslapend naar boven droeg.

Maar 's morgens vroeg toen ik ontwaakte
waren ze weg en de deur stond los.
De zon scheen hoog en droog, er zaten
vogels te lachen in het bos.


Guillaume van der Graft

Over geluk.


HET MENSELIJK GELUK


De huur betaald. De stoep geschuurd.
Een goeie visboer in de buurt.
Een meid die als ze naast je gaat,
loopt te zingen over straat.


Willem Wilmink


Er zijn ontelbare prachtige gedichten geschreven en tijdens de Week van de Alfabetisering kan iedereen aan het langste gedicht van Nederland meeschrijven, op http://www.langstegedicht.nl/ Er zijn inmiddels al behoorlijk veel mooie dichtregels, maar ik hoop dat het gedicht nog veel langer wordt. Door al die verschillende dichters wordt het misschien niet alleen het langste, maar misschien ook het mooiste gedicht van Nederland.


Bronnen:

Bundel: “Domweg gelukkig”, in de Dapperstraat” Ooievaars Pockethouse
Bundel: “Lachen mag van God” Uitgeverij Bert Bakker.
 http://www.driekvanwissen.nl/gedichten.html
 http://www.langstegedicht.nl/
 http://www.gedichten.nl/


 

Design and implementation by Focusys