Druifjesdag
Woensdag 24 April 2013 Eindelijk zou het mooi weer worden, zei de weerman op tv. Droog en hogere temperaturen. Rokjesdag. Dat waren de vooruitzichten. Dus hing ik mijn zomerrokken aan de lijn om ze te luchten. Daarna ging ik naar Dr. Phil kijken. De gasten in zijn shows vertellen vaak verbijsterende verhalen en zijn zelf ook vaak verbazingwekkend merkwaardig. Rare moeders of vreemde vaders. Stuurloze zoons of 'drama queen' dochters. Dr. Phil hoort hen aan en probeert moeilijke zaken in orde te krijgen. Terwijl mijn rokken buiten in de wind heen en weer wiegden zei Dr. Phil tegen een moeder dat ze knettergek was. Hij had gelijk. Hij heeft waarschijnlijk veel meer tegen haar gezegd, maar ik wachtte dat niet af. Ik had al genoeg gezien en ik had geen zin in wéér een ergerniswekkend verhaal van een moeder die naar mijn mening geen moeder zou moeten zijn. Zij zou van mij meteen uit de ouderlijke macht ontzet mogen worden. Ze had twee dochters, de oudste was een jaar of tien, de jongste drie. Ze sleepte ze mee naar shows als 'Toddlers and Tiara's.' Shows waarvoor kleine meisje worden geschminkt, opgemaakt en aangekleed met kitscherige "prinsessenjurkjes". Shows waarvoor ze worden opgetuigd als volwassen modepopjes en op een toneel voor een kritische jury heen en weer moeten dribbelen. Alles tot meerdere glorie van de ouders die vanaf de zijlijn aanwijzingen blijven geven."Smile, honey, smile!". De moeder bij Dr. Phil wilde dat haar dochters mooi en slank waren. Zij was het zelf namelijk niet, vond ze. Ze was haar hele leven te zwaar geweest, en kon daardoor niet aan de man komen, zei ze. Desondanks had ze die twee dochters, die dus niet alleen mooi moesten zijn voor die shows, maar ook slank om in de toekomst meer kans te hebben op de huwelijksmarkt. Dat was een van de redenen waarom de oudste, een kind nog, voornamelijk rauwkost en fruit mocht eten. Een stengel bleekselderij, en druiven. Het was te zien op een filmpje dat de redactie van Dr. Phil had gemaakt. "Vooruit, laten we eens gek doen vandaag," zei de moeder terwijl ze koelkast opende. "Vandaag mag ze, inplaats van één stengel, twee stengels bleekselderij." Ik keek naar haar, zag hoe ze in de stoel zat bij Dr. Phil. Mollig en glimlachend. Ze leek best met zichzelf ingenomen. Ze keek naar Dr. Phil en hij keek naar haar. "U gaat vast zeggen dat ik gek ben," zei ze. "Nee," zei Dr. Phil. "Dat zeg ik niet. Want u bent niet gek. U bent knéttergek." Een vrouw, gefixeerd op het uiterlijk, een vrouw die voorbij gaat aan het lichamelijk en geestelijk welzijn van haar kinderen. Zodat die kinderen de kans lopen om later met anorexia of juist met een eetverslaving ook bij Dr. Phil op de stoel te zitten. Zo'n vrouw is inderdaad knettergek.Onlangs heb ik een Amerikaanse reportage gezien over mensen die aan eetverslaving lijden en die zich letterlijk dood eten. In dat programma ging het over een man, die zo zwaar was dat hij alleen nog maar in bed kon liggen. Zijn organen konden door al het voedsel niet meer goed functioneren, en uiteindelijk deed zijn gewicht hem de das om. Dat gebeurde in Amerika, het land, waar naar het schijnt, tegenwoordig meer vestigingen van McDonald's en Burger King te vinden zijn dan dat er kerken zijn.
Wat is dat toch met ons dat we zo moeilijk maat kunnen houden? Komt dat voort uit de tijd dat we nog helemaal van de natuur moesten leven en bij overvloed gingen schransen zodat we reservevet zouden hebben in tijden van schaarste?
En hoe kan het dat zoveel jonge meisjes zo'n verkeerd beeld hebben van hun lichaam, dat ze zo bang zijn voor calorieën, dat voedsel voor hen een vijand is?
Twee levensbedreigende uitersten, extreem dik en extreem dun.
Wat mijzelf betreft: ook ík heb de neiging me af en toe vol te proppen met vette snacks of zoetigheid. Vroeger kon dat. Nu niet meer, zo blijkt als ik mijn fris geluchte zomerrokken van de lijn heb gehaald en ze stuk voor stuk ga passen.
Ze zitten krapper dan vorig jaar. De weegschaal bevestigt het: ik ben zwaarder geworden. Met die zwaarlijvige meneer nog in mijn geheugen maak ik me over die paar kilootjes niet al te druk. Maar een paar goede voornemens kunnen geen kwaad:
Geen geschrans meer, want reservevet heb ik genoeg. En mocht het toch een keer uit de hand lopen met de chips en chocola dan kan ik ten behoeve van een rokjesdag een druifjesdag inlassen. Geen bleekselderij, dat zie ik mezelf echt niet naar binnen knagen. Maar af en toe een druifjesdag is misschien geen slecht idee. De vrouw die bij Dr. Phil te gast was zei immers dat druiven goed zijn voor de lijn. En daarin kon ze weleens gelijk hebben. Al moet je zo'n dieetregel nooit bij kinderen toepassen, en was ze, volgens Dr. Phil, knettergek.