Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Wreed | Home | De toerist »

Beste onbekende

Woensdag 22 Juli 2015 Het is vreemd iemand te schrijven die ik niet ken en  die deze brief hoogstwaarschijnlijk nooit zal lezen. Maar deze brief is ook voor mezelf bestemd. Men zegt immers dat we zaken die ons teveel bezig houden 'van ons af kunnen schrijven'. Daarom deze brief voor mezelf maar absoluut ook voor jou, beste onbekende. Al zul je dit epistel niet lezen en weet ik niet eens of je nog wel onder ons bent. Je boodschap in het gastenboek van het kerkje van Holset wees daar op. De dag nadat je dat had opgeschreven was ook ik in het kerkje. Ik wilde een kaarsje aansteken voor de heilige Genoveva. Patroonheilige van de zieken, en een troost voor velen. Elk jaar gaan wij tijdens een vakantie in Zuid-Limburg naar Genoveva om een kaarsje te branden voor zieke familieleden, vrienden en kennissen. Of het werkt? Dat weet ik niet. Ik ben niet katholiek, ik ben niet eens gelovig. Maar dat kerkje, en het altaar met die kaarsjes, dat doet me wel iets. De sfeer, de rust. Hoe dan ook, ik was daar en las in het gastenboek de berichtjes van eerdere bezoekers. En een van de laatste berichten voor Genoveva was van jou: "Help me to refuse from suïcide. I see no future. (M.S.)"

Die hevige schrik, die ontzetting die ik voelde. En ik wilde je troosten, met je praten, of gewoon met je zwijgen. Ik wilde je zoeken. Maar waar kon ik je vinden?

Het was ook zo raar. Even daarvoor waren we door Schin op Geul gereden, waar een beeldje staat van Frater Venantius. Dat was ooit een van de typetjes van de cabaretier Wim Sonneveld. Een van zijn beroemdste liedjes was: "Zeg maar ja tegen het leven." Dat liedje jengelde de hele tijd door mijn hoofd, tot ik in het kerkje bij het gastenboek stond en jouw noodkreet las. Je 'nee' tegen het leven. En toch vroeg je Genoveva om hulp 'to refuse from suïcide'. Wat voelde ik me machteloos. Ik brandde een kaarsje voor je. Ik schreef in het gastenboek dat ik je sterkte wenste . "Thinking of you, and I wish you hope and peace."

"I see no future," schreef je. Maar misschien is er wél een toekomst. Hier, of elders in een ander bewustzijn. Misschien, zoals Vangelis zong, 'starts it at the end' en gaat het leven op de een of andere manier altijd door. Somewhere, somehow.


 

Design and implementation by Focusys