Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Snappen is begrijpen | Home | Was er maar een juf A… »

Laarsjesliefde

Maandag 29 Januari 2018 Ik weet het, ik moet nooit zomaar zonder reden een schoenenzaak binnenstappen. Maar ik doe dat wel, en ik zie de mooiste, schattigste laarsjes die ik ooit heb gezien. Ik val als een blok voor ze. Ik ben deeply in love op deze laarsjes. Alles is perfect aan ze: het leder, de kleur, de hakhoogte, ze ogen speels en toch chique. Ze zijn volmaakt en ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik niets van hun bestaan wist. Dat ik rustig op mijn oude trouwe laarsjes door de stad hebt gewandeld, terwijl deze juweeltjes hier in deze winkel waren. Ik bekijk ze, betast het soepele leder, bewonder de sierlijke vorm, dat volmaakte modelletje. Alleen vrouwen die ook gek op enkellaarsjes zijn zullen mijn gezwijmel begrijpen. En, hoe mooi is dat, ze zijn ook nog eens in de Sale. Kopen dus, deze laarsjes, en wel meteen! Maar dan volgt de grote teleurstelling. Mijn maat is uitverkocht. Ik vraag de verkoopster of er in het magazijn niet nog een maat 38 staat, en ze zegt, nee, ze zijn niet meer in voorraad. Ook niet in andere filialen. Verslagen verlaat ik de winkel, maar eenmaal thuis ga ik onmiddellijk online zoeken naar deze laarsjes. Want ik móet ze hebben, al zei de verkoopster dat ze nergens meer te koop zijn. Ik speur op veel websites, ik zie honderden paren laarsjes voorbij komen, behalve de juweeltjes die ik zoek.

Dus ga ik de stad in, misschien vind ik ergens soortgelijke laarsjes want nu ik weer besmet ben met het laarsjesvirus móet ik nieuwe laarsjes hebben. Bij een van de schoenenzaken zie ik schattige exemplaren, en hoewel het geen liefde op het eerste gezicht is, vind ik ze wel erg leuk. Er is nog maar één paar in mijn maat. Ik wil ze passen, maar dan zie ik een krasje in het leer. Een wit krasje op zwart leer is nogal opvallend. Ik zet ze terug. Misschien is dat krasje wel op een of andere manier weg te werken, maar ik ga eerst verder zoeken.

Weer op internet. En ja, ik zie een ander stel laarsjes. Het hart gaat niet sneller kloppen, maar toch… ze zijn mooi. Jammer dat ik ze niet kan passen. Want ze vallen groot, lees ik in een review. Dat wordt dus niks, want de breedtemaat klopt ook niet. Vergeten dus, deze laarsjes.

Ik zoek verder, en niet meer via internet want ik denk dat eerst passen toch verstandiger is. Ik ga met de trein naar een stadje in de buurt. Ik ken daar twee winkels met een dikke kans van slagen. Bij de eerste winkel is het al raak. Een leuk laarsje lonkt naar me. Nee, het hart slaat weer niet over, zoals bij het allereerste paar, maar toch is ook dit een schattig laarsje. En in mijn maat. Eerst maar even passen. En dan zie ik dat de bovenkant van het laarsje niet goed is afgewerkt, het is net alsof er een scheurtje in zit. "Nee, dat hoort niet zo," zegt de vriendelijke verkoopster. En ze zal het melden bij haar baas, hoewel ze niet verwacht dat het meteen gerepareerd kan worden. Naar een andere winkel dus, een filiaal van die eerste winkel met DE laarsjes, in de hoop dat daar heel misschien toch nog een paar van die volmaakte laarsjes staan. Maar nee, ook daar: uitverkocht.

Even later raak ik in een kledingzaak aan de praat met een mevrouw over een bloesje dat ze wil kopen. Gaandeweg komt het gesprek op de door mij zo gewenste laarsjes. Ze raadt me aan om terug te gaan naar de winkel waar ik ze zag. En daar dan te vragen of ze op de computer kunnen kijken, want wie weet, zijn ze toch bij een ander filiaal te koop. "En dan worden ze opgestuurd," zegt ze. "Maar ik heb zélf al gekeken," zeg ik. "Toch nog maar even proberen," adviseert ze.

Dus ga ik terug naar de winkel van de mooiste laarsjes aller tijden. De verkoopster is best bereid om even voor me op de computer te kijken. Ze schudt al gauw haar hoofd. "Uitverkocht," zegt ze. Maar dan kijkt ze toch nog eens. En dan ziet ze dat ergens, in het midden van ons land, een filiaal is dat nog een paar moet hebben in mijn maat. "Ik ga ze bellen," zegt ze, en loopt weg om de telefoon te halen. Mijn hart bonst. Wonderen bestaan. Zou het nu tóch lukken?
Na lang wachten komt de verkoopster terug met de telefoon. "Sorry dat het zo lang duurde," zegt ze. "We konden de telefoon niet vinden." Ze belt het filiaal in het midden van het land en legt uit om welke laarsjes het gaat en geeft een schoenendoosnummer door. Ze zegt dat de laarsjes echt in dat filiaal moeten zijn, omdat dat in de computer staat. Aan de andere kant wordt gezocht. Wij wachten. En we wachten. Het is spannend. Stel dat het lukt. Terwijl ik de hoop al had opgegeven. Stel dat ik ze over een paar dagen kan ophalen uit deze winkel. Ik zie mezelf al door de stad wandelen, met de nieuwe laarsjes aan, trots en blij. Het wachten duurt lang. Maar dan hoor ik de verkoopster praten met iemand aan de andere kant van de lijn, die zegt dat de laarsjes nergens meer te vinden zijn. "En toch zouden ze er moeten zijn," zegt de verkoopster even later tegen mij. "Als ze zijn verkocht, dan zou de computer dat aangeven." En dus vermoedt ze dat de laarsjes zonder betaling door iemand zijn meegenomen. "Míjn" perfecte laarsjes waren wellicht letterlijk roversgoed.

Ik ga naar huis. Ik heb het nu wel even gehad met de schoenenwinkels. Later zal ik verder zoeken. Want ergens moeten toch laarsjes zijn in mijn maat, die compleet matchen met mijn smaak en wensen. Ik zal blijven speuren. Op mijn oude, trouwe laarsjes die pas zullen worden vervangen als ik heb gevonden wat ik zoek.
 

Design and implementation by Focusys