Wie is volmaakt
Interface 2006 nummer 3 Donderdag 15 Juni 2006 Tijdens het internet surfen, ik zoek informatie over een boek van Guus Kuijer, stuit ik op een site over Heleen van Royen. Een begenadigd schrijfster, en een goed columniste. Maar misschien herinnert u zich het stukje dat zij over die beroemde wethouder, Rob Oudkerk, schreef? De man vertelde aan Heleen dat hij van porno houdt, en wel eens dames van lichte zeden bezocht.En hij vertelde ook dat hij op oudejaarsavond altijd aan de coke gaat in plaats van aan de oliebollen. Toegegeven, het was dom dat hij dat alles aan Heleen vertelde. Zij ging ervan uit dat hij wilde dat zij die gegevens wereldkundig zou maken. Want waarom zou hij het anders aan haar, een columniste, vertellen? Tja… waarom? Naar mijn mening was de man niet helemaal helder op dat moment. Ze zaten in een café toen hij met zijn ontboezemingen aankwam. En als de drank is in de man… Maar zij… Ik kan me niet voorstellen dat zij bedwelmd was door de drank toen zij die column schreef. Willens en wetens bracht zij zijn verhaal naar buiten, daarmee niet alleen hem schade berokkenend, maar ook zijn gezin. En waarom in vredesnaam? Wat was de winst? Persoonlijk vind ik het niet kunnen om zoiets in de openbaarheid te brengen. En ondanks het feit dat Heleen nog steeds een begenadigd schrijfster is en bestsellers schrijft, kijk ik nu met andere ogen naar haar. Altijd associeer ik haar met de column die zij niet had moeten publiceren. Maar natuurlijk zijn dat mijn zaken niet. Net zoals wat Rob Oudkerk uitvoert mijn zaken niet zijn. Heleen beschadigde echter niet alleen Rob en zijn gezin met die column, maar ook zichzelf.
Over sommige zaken moet je niet schrijven, al zijn ze nog zo smeuïg en spannend. Zo zou ik graag een heftig stukje willen schrijven over twee musici die ik laatst op televisie zag en aan wie ik me blauw ergerde. Natuurlijk zou ik mijn gram kwijt kunnen door op te schrijven wat er allemaal in mijn ogen niet aan ze deugde. Giftig, maar ook met humor een stukje schrijven en de vloer met ze aanvegen, zou zo zijn gebeurd. Maar dat voelde niet goed, en daarom beheerste ik me, al broeit het nu nóg van binnen.
Intussen ben ik nog steeds aan het surfen. Op zoek naar dat ene boek van Guus Kuijer. En nu kom ik terecht op een site over de schrijver Neale Donald Walsch. Het boek waarmee hij bekend werd, heet ‘Een ongewoon gesprek met God.’ Later volgden er meer gesprekken met God, en ook werk- en dagboeken over dit onderwerp. Een goudmijntje voor de schrijver. Maar volgens hem vindt God het prima als er op een eerlijke manier veel geld wordt verdiend. Er is niks mis met rijk worden. Neale kan het weten want God heeft het hem zelf gezegd. Ik geloof ook best dat het prima is om op een nette manier een goed belegde boterham te verdienen. Voor de rest weet ik eigenlijk niet goed wat ik van die boeken moet denken, hoewel ze zondermeer het lezen waard zijn. Boze tongen beweren dat het idee om deze boeken te schrijven in eerste instantie van iemand anders kwam, en dat Neale dat idee heeft gestolen. Of dat zo is weet ik niet, er wordt zoveel geroddeld, er is zoveel jaloezie. Dus ik ga er maar van uit dat het Neale’s eigen idee was. Een gouden idee, en heus niet alleen voor hemzelf. Ik ben ervan overtuigd dat hij veel mensen aan het denken heeft gezegd. En inzicht, steun en troost heeft geschonken. Een van de onderwerpen die mij het meest is bijgebleven, is over volmaaktheid. Neale schrijft dat God geen volmaaktheid van ons verlangt. Dat wij niet perfect hoeven te zijn. “Want,” zegt God: “Als Ik wilde dat jullie volmaakt zouden zijn, dan had Ik jullie wel volmaakt geschapen.” Zo simpel is het dus. We zijn niet volmaakt geboren, en we hoeven het ook niet te worden. En rijk worden mag ook.
Maar hoe zou Neale denken over de manier van rijk worden die John de Mol heeft bedacht? In zijn nieuwste Big Brother programma is het de bedoeling dat de bewoners van het Big Brother huis elkaar wegpesten, en de winnaar wacht een gigantische prijs. De pester wordt rijkelijk beloond voor het treiteren. Kan het nog erger worden? Hoe zot moet je zijn om deze idioterie alleen al te bedénken? Verbieden kun je zo’n programma niet. Maar ik hoop dat de adverteerders nog een beetje gevoel voor normen en waarden hebben en dit programma zullen boycotten. Laat ze hun geld maar eens besteden aan leuke programma’s met wat meer diepgang, waarin mensen leren wat aardiger voor elkaar te zijn. Ik denk dat het publiek wel te sturen valt. We zijn niet voor niets kuddedieren. Helaas leveren juist die sensatieprogramma’s de meeste kijkers en dus veel geld op. Dus of de adverteerders zich moreel verplicht voelen dit programma te boycotten waag ik te betwijfelen.
Intussen vind ik op internet de informatie over het boek van Guus Kuijer dat ik waarschijnlijk wil kopen. ‘Hoe een klein rotgodje God vermoordde.’ Een heel ander boek dan de boeken van Heleen van Royen. En al gaat ook dit boek over religie, het lijkt totaal niet op de werken van Neale Donald Walsch. Guus Kuijer zal er waarschijnlijk ook niet rijk van worden. Maar hij geeft ons door zijn boek belangrijke kennis. Guus en Neale, en ook Heleen hebben hun publiek boeiende boeken te bieden. En dat Neale door zijn gesprekken met God veel geld verdient, dat moeten we hem maar gunnen. Van geld houden is blijkbaar geen zonde. En al was het dat wel, dan was het nog geen ramp. Want wie is zonder zonde? Wie is volmaakt? Neale Donald Walsch en Heleen van Royen niet. Rob Oudkerk en die heren musici niet. John de Mol niet, en Guus Kuijer niet.
En ik gelukkig ook niet.
Dini Commandeur